Старонка:Bujla.Kurhannaja kvietka.djvu/7

Ляці, мая думка, ляці ты, галубка,
Ў далёкую даль —
У хмарку зьмяніся, стралою пусьціся
Між ветравых хваль.

Ў ягона ваконца праменьнямі сонца
Сьвятліста зірні:
Як час ён праводзіць, ці весела сходзяць
Ў жыцьці яго дні?

Здароўе як служыць, ці смуціцца — тужыць
Парою за мной?
А ясные вочы ці часам марочэ
Боль горкай сьлязой?

На ўсё угледайся, на ўсё прызірайся,
Усё зразумей…
Як будзе ён смутны, ты чарам магутным
Нуду ўсю разьвей.

Ў пасьцелі як ляжэ ды дум рой уражы
Гнаць стане ўсе сны:
Чарамі прадвесьня прапоўненай песьняй
Ты іх разгані.

І байкаю-казкай малёўны абразкі
Прад вочы стаўляй, —
Аб ясных дзён долі без жальбы, бяз боляў
На ліры іграй.

Як анёл бяз цела — дух ясны, дух белы —
За ім ты хадзі
І зоркай сьвятлістай, лучом прамяністым
Век цэлы цьвіці.