koha bahataha na świecie, bo kožnamu čahoniebudź nie chapaje, a Boh jość bahaty i to Jon adzin tolki bahaty — ŭ najpaŭniejšym sensie — ŭsio maje biez hranic. Słowa Boh (ad stara-indyjskaha bhagas i ad stara-perskaha baga) znača tak-ža mahutny, waładar. Cikaŭna tut toje, što Sławianie hety bok — bahaćcie i mahutnaść u Bohu bačać, bo im musić heta najbolej padabajecca.
Woźmiem ciapier nazowy ramanskich narodaŭ, a tak-ža Hrekaŭ i razam Litoŭcaŭ i Łatyšoŭ. Deus (deivos, deievos) znača pramianisty, jasny, świetły. Jość na świecie jasnych, świetłych račej mnoha, ale susim jasnaj, absalutna świetłaj niama. Takim jość tolki Boh. Jon pajpramianiściejšy, najświatlejšy. Dyk charakterna, što daŭniejšych Hrekaŭ, a paśla rymlanaŭ i inšych zachopliwała najbolš świetłaść.
Znajem niamieckuju nazowu Boha — Goth. Ad jakoha słowa pachodzić Goth — nawuka dabicca nia moža. Mnohija kažuć, što słowa heta znača čysty. Što takoje čystaja wada, chleb, śnieh, sumleńnie, dumki i h. d. wiedajem usie — heta takija rečy, u jakich niama nijakaj niepatrebnaj damieški taho, što da hetaj rečy nie naležyć. Ale wiedajem takža, što saŭsim čystaj rečy, kab na joj ani najmienšaj pylinački nia było, niama na świecie. A Boh čysty — i Niemcy, što lubiać paradak, čystatu Boha čystym zawuć — čystym absalutna — biez damieški čaho-niebudź, biez damieški słabaści, hranic i h. d.
Narod žydoŭski maje dźwie nazowy Boha: El (Elohim) i Jahve, a ŭ žyćći štodziennym užywaje Adonai (Hospad). El (assyryjskaje Il, Ilu,
