źwiery, ani duchi, ani ŭwieś świet razam, bo čaho niama ŭ składnych čaścinach, — niama ŭ sumie ich. A Boh samaistny i dziela taho da Boha nia možna prykładać ani našaha sposabu myšleńnia, ani bytawańnia ahraničanaha, nia možna stawić pytańnia, adkul Boh uziaŭsia, ani kudy idzie; nia dziela taho, što Boh hetakaha pytańnia baicca i adkazać nia zmoža, ale dziela taho, što heta praciŭna lohicy z našaj starany, bo kali Boh jość byt samaistny, to Jon nia moh pačynacca, nia moža mieć kanca, mety i h. d., słowam, našaj, ziamnoj, ludzkoj mierki da Boha prykładać nia možam, ludzkim łokciem Boha nia źmierym, a našy wielmi mudryja pytańni: adkul, našto, kudy — dobryja tolki dla hetaha świetu, katory samabytnym nia jość.
Takim čynam Boh jość tym, što pierawyššaje ŭsiakuju dumku ludzkuju. Kab sabralisia najmahutniejšyja hałowy rodu čaławiečaha ŭsich časaŭ i miajscoŭ i zaprasili da siabie ŭsich duchaŭ i raili nad tym, što jość Boh — ani achapić, ani wyrazić nia zdolejuć, bo ŭsie jany razam nie samabytnyja, a Boh tolki adzin jość, katory jość samabytny. Dziela hetaha niekatoryja bahasłowy, razwažajučy ab Bohu, stwaryli tak zwanaje niamoje bahasłoŭje z pryčyny niewyražalnaści Boha ludzkimi sławami. Najlepšaja, kažuć, haworka ab Bohu — maŭčańnie. Ale, łaśnie, kab da hetaha maŭčańnia dajści patrebna bahasłoŭje i ŭsiakaja inšaja nawuka.
c) Chryśćijanskaje paniaćcie ab Bohu.
Majučy takija paniaćci ab Bohu, da jakich čaławiek moža dajści swaimi siłami, cikawa pa-
