niem, kandydatam u Vilenskuju Duch. Seminaryju. U seminaryi ŭ 1911 h. K. Stepovič užo pracuje nad biełaruskaj ideolohijaj. Ab hetaj spravie voś jak jon užo piša: "Ruch palityčny, ci naahuł hramadzki, maje padkład etyčny... Adradžeńnie movy našaj i to maje suviaź z pravami etyki, bo ci-ž padkład jaho nia viažycca z pytańniem: "možna, nielha?" Sacyjalizm nia moža nia ŭmiešvacca ŭ spravy natury relihijnaj, bo etyka i relihija - dźvie siastry nierazłučnyja i abiedźvie ŭ natury čałavieka. My pavinny dajści da vysnavu, što, kali adkiniem chryścijanstva z ruchu našaha narodnaha, to jon, hety ruch, raspłyviecca ŭ zołkaj mižnarodnaści i etyčnaj raźviazłaści. "Nie pakidajma movy rodnaj, kab nia ŭmiorci". Nie pakidajma relihii hłybokaj našaj, kab nie zahavieć dušoj".[1]
U hadoch 1912-13 jon užo pačynaje svaju pracu na nivie biełaruskaj litaratury, źmiestam jakoj pieravažna matyvy chryścijanskija i narodnyja.
Vajna ŭ 1914 h. zastaje K. Stepoviča ŭ Kluščanach, Śviancianskaha pav. u rodnaj jahonaj parafii, dzie jon z pryčyny chvaroby čakaje na śviaščenstva. Užo ŭ hetym hodzie 29.XI. jon arhanizuje kaścielny chor, likam da 40 asob, jaki piaje tak-ža i biełaruskija pieśni.
U 1915 h. K. St., jak ksiondz, prabyvaje miesiac u Kamajach, a paśla ŭ rodnaj parafii ŭ Kluščanach i dalej pracuje dla biełaruskaj spravy. Chor jaho raźvivajecca i aprača biełaruskich pieśniaŭ, ładzić tak-ža i biełaruskija lekcyi.
U hetym-ža 1915 h. ks. K. St., pravodziačy biełaruskuju narodnuju pracu, prabuje movu biełaru-
- ↑ Kaz. Svajak — Dzieja majej myśli, serca i voli. Vilnia, 1932. bač. 20-21.
