kajem słaŭnuju malitvu Kahanca: "O Boža, Spasie naš". U hetaj malitvie piaśniar horača molić Boha, kab vyzvaliŭ Biełarusaŭ z niavoli, kab zbudziŭ ich ad snu, kab adkryŭ im vočy i pakazaŭ praŭdu. Hetaja malitva-pieśnia siańnia ŭžo piajecca ŭ biełaruskich nabaženstvach u kaściele śv. Mikałaja ŭ Vilni.
U vieršy "Naš symbol" Kahaniec horača kliča zmahacca "za rodnu krainu, zvyčaj i movu"; zaklikaje tak-ža "hrudździu stavać" za vieru. Pad vierajža piśmieńnik razumieje relihijnuju Uniju, jakoj byŭ vialikim prychilnikam. Piaru jahonamu naleža artykuł: "Parada", u jakim jon vyrazna zaklikaje narod Biełaruski da Unii.[1]
Piaru Kahanca naležać tak-ža dva relihijnyja vieršy: "Pieśnia Ranišniaja" i "Pieśnia Viačerašniaja". Napisany, jak vidać, pavodle takich-ža polskich. Vierš i mova ahułam dobryja.
Kahaniec byŭ čałaviek duža relihijny. Nazyvaŭ siabie unijatam. Maliŭsia z biełaruskaj rukapisnaj knižycy, jakoj malitvy sam napisaŭ.
K. Kahaniec mieŭ, mo' jašče nia susim śviedama, ideały biełaruskija palityčnyja niezaležnickija. U ŭspomnienym vieršy "Parada", jak kaža Karski[2] jon imkniecca adnavić uniju, a tak-ža ,пoбуждает отделится от Россіи. Вообще он большой сепаратист и ненавистник всего русскаго". A Karski zvyčajna tak nazyvaŭ niezaležnikaŭ.
Peŭnie-ž, hetki čałaviek moh być sapraŭdnym revalucyjaneram, ščyrym, idejnym zmaharom za Biełarus, ale nia moh jon być sacyjalistym-marksistym — choć naležyŭ da "Sac. Hramady" i, jak vidać z jaho tvoraŭ i charaktaru, takim sapraŭdy nia
