Havoračy ab a. M. Babroŭskim, jak ab adnym z najbolš vydatnych adzinak, što pryčynilisia ŭ svaim časie - badaj pieravažna niaśviedama - da spravy biełaruskaha adradžeńnia, nielha prajści maŭčkom cełaha radu blizkich jamu tak-ža unijataŭ, jakija taksama niamała pryčynilisia da tej-ža biełaruskaj spravy, na hruncie tej-ža-bolš ci mienš vyrazna chryścijanskaj ideolohii. Pryhledzimsia da henych asob choć koratka.
2. Ihnat Daniłovič. Radziusia ŭ siale Hrynievičach, u Bielskim pav. u 1789 h. Syn unijackaha śviaščeńnika. Skončyŭ himnaziju ŭ Biełastoku, a ŭ 1810 h. prava u Vilenskim universytecie.[1] Vysłany universytetam u Pieciarburh, zapaznaŭsia tam z bahatymi krynicami historyi i pravadaŭstva biełaruska-litoŭskaha ŭ carskaj publičnaj biblijatecy i ŭ muzei hr. Rumianceva. Toje-ž samaje znajšoŭ i vykarystaŭ u 1818 h. u Maskvie. U 1823 h. byŭ naznačany zvyčajnym prafesaram biełaruska-litoŭskaha prava ŭ Vilenskim universytecie. Tut uziaŭsia takža horača da pracy. Płodam jaje było sabrańnie najdaŭniejšych pamiatnikaŭ biełaruska - litoŭskaha pravadaŭstva, u tym liku byŭ i pieršy, pisany pabiełaruski, litoŭski statut z 1529 h.
- ↑ ...był unitą - otóż w tym czasie w Wilnie między młodzieżą akademicką kilku było synów kapłańskich, jak Daniłowicz, Michal Bobrowski, Antoni Marcinowski, żegota Onacewicz, Platon Sosnowski i inni mniej znani. Młodzież ta znala cokolwiek język starosłowiański, jak również i cokolwiek język białoruski, w którym to języku akta do Unii Lubelskiej pisane były wyłącznie (čorny naš). J. Bieliński — Uniwersytet Wileński, III, bač. 155.
