rańnie nacyjanalnaj śviedamaści siarod katalikoŭ Biełarusaŭ jaho parafii, a heta nia jość prastupak. Urešcie, aryšt užyvajecca kožnaju ŭładaju tolki prociŭ tych asob, jakija mohuć mieć zamiery ŭchilicca ad sudu i kary, ab čym nijak nia moh dumać ksiondz, prymacavany da svaich parafijan abaviazkam svajej misii.
Vilenski Biełaruski Nacyjanalay K-t zajaŭlaje svoj enerhičny pratest prociŭ aryštu pavažanaha ŭsim biaz roznicy viery i nacyjanalnaści nasialeńniem duchaŭnika tolki za toje, što jo Biełarus i adkryta da hetaha pryznajecca"...[1]
Ale paciarpieŭ nie adzin ks. Piatroŭski. Dastałosia i inšym. Pradusim ks. K. Stepoviču. Aprača taho, što mieŭ jon roznyja pieraškody ŭ svaich biełaruskich kazańniach, spatkaŭ jaho tak zv. damašni aryšt. A heta ŭsio było ŭ źviazku z vybarami ŭ vilenski Sojm u studni miesiacy 1922 h.[2]
Paśla miru ŭ Ryzie ŭ sakaviku 1921 h., hranicy miž Polščaj i Savietami byli ŭstaleny. Astavalisia jašče praŭna nia ŭstalenymi hranicy miž Polščaj i Litvoj z pryčyny sporu abiedźviuch staron za Vilenščynu, jakuju ad leta 1920 h. byli zaniaŭšy Litoŭcy. Uvosieni 1920 h. Vilniu zaniaŭ hien. Želihoŭski. Z zaniatych ziamiel była stvorana tak zv. Siaredniaja Litva. U skład jaje ŭvachodzili paviety: Vilenski, Śviancianski, Ašmianski i čaść Trockaha. Polskija ŭłady Siaredniaj Litvy zajavili, što ab akančalnaj prynaležnaści hetych ziamiel rašyć samo nasielnictva. Dziela hetaj mety byŭ sklikany ŭ Vilni sojm, jakoha pieršaja sesija adbyłasia 1.11.1922 h. Bieła-
