p) kab rabotniki mahli arhanizavacca svabodna. Naohuł Ch. D. žadaje ad prava abarony i arhanizacyi pracy, kab ludzi szananali pracu i razumna pracavali.
VI. Narod i haspadarstvo: Ch. D. baczyć u padziele ludziej na narody apieku Božuju nad ludźmi i pryznaje, szto mova jość niedatykalny skarb kožnaha hramadzianstva, biaz katoraha niema kultury duchounaj i materjalnaj ludziej. Pavodłuh Ch. D. kožny narod maje pravo svabodna raźvivać formy žyćcia svajho narodnaha i patryotycznaha. Ch. D. maje pierekonanie, szto nie narod dla haspadarstva, ale haspadarstvo patrebna dla pažytku i biaśpiecznaha žyćcia narodu. Dziela taho žadaje, kab spravy narodnyje vyszej stavilisia jak palitycznyje, z druhoj starany adnak Ch. D. ahulnaje dabro ludziej stavić vyžej, jak interesy jakoha-niebudź narodu i chocza, kab palityka kiravałasia spraviedlivaściu hramadzianskaj i mižnarodnaj. U hranicach kožnaha haspadarstva Ch. D. žadaje:
1) kab usie narody mieli rounyje pravy i kab łuczylisia z jakim niebudź haspadarstvam tolki na zasadzie dabravolnaj łucznaści volnych z volnymi i rounych z rounymi.
2) kab było rounaje pravo u adnosinach da movy usich narodau va usich uradach haspadarstva.
3) kab pravo dla usich było rounaje nia hledziaczy na narod, relihiju i h. d.
4) kab było mieć pauszechnaje spraviadlivaje hałasavanie.
5) kab ustanouleno biezpłatnuju publicznuju paradu advakackuju.
6) kab była niedatykalnaść asoby hramadzianina, jaho kvatery, ułasnaści i karespondencii.
7) kab praviedzieno volnaść słova, druku i suviaziej, ale z tym, kab kožny adkazvau pierad su-
