skaj, pry poŭnaj aŭtanomii dla inšych narodnaściaŭ".[1]
Krychu paźniej, u nastupnych hadoch, z Dzisienščyny ruch hety pavadyry BChD pierakinuli ŭ inšyja častki našaha kraju, jak u Ašmianščynu i Horadzienščynu. U Ašmianščynie, pradusim u Barunach, pracavaŭ u duchu BChD ks. M. Piatroŭski, dzie ad 1919 h. byŭ probaščam.
U Horadzienščynie ŭ 1919-20 h. vioŭ takuju-ž pracu ks. J. Hermanovič, jaki ŭ Łapienicy, Vaŭkavyskaha pav., załažyŭ, jak ab hetym my ŭžo pisali, niekalki biełaruskich škoł, nie havoračy ŭžo ab biełaruskich kazańniach i ahułam ab biełaruskaj hramadzkaj jaho pracy na hruncie biełaruskim i chryścijanskim.
U Pružanščynie (Šeraševa) ŭ tym-ža duchu pracavaŭ ks. Fr. Ramejka, a ŭ Vilenščynie (Łavaryški) — J. Paźniak, paźniej doŭhaletni red. "Bieł. Krynicy".
I tam, jak bačym, BChD u 1917, 18 i nastupnych hadoch, praŭda, "ministerskaj" palityki nie rabiła, čym zajmalisia biełaruskija sacyjalisty, ale zatoje budavała fundamanty biełaruskamu adradženskamu ruchu.
Kab nie chadzić upociemkach, voščupam šukajučy sabie darohi, BChDZł. mieła svoj arhanizacyjny statut, jaki pakazvaŭ chadekam, jak jany majuć arhanizavacca i pracavać, a tak-ža mieła jana ŭžo i svaju prahramu, jakaja pakazvała tyja mety i ideały, da jakich jany pavinny imknucca.
- ↑ Pratakoł sabrańnia ks.ks. u Hermanavičach 6 i 7.VIII 1918 h. (z ułasnaha archivu).
