niaŭ i nastupleńniaŭ, ani padčas panavańnia ŭ Miensku balšavikoŭ. Zrazumiełaja reč, što na pracu hetu ŭ Miensku, tak-ža tolki da peŭnaj miery, dazvalała ŭłada polskaja, jakaja tryvała tam niapoŭny (8.VIII.19—11.VII.1920) hod.
Pad kaniec 1919 h. voś što piša "Krynica" (jakaja ŭžo, jak ubačym paźniej, pačała vychodzić u Vilni) ab mienskaj BChD i ab jaje pavadyry ks. F. Abrantoviču:
"Duža mnoha pracuje tut na nivie rodnaj kultury, na nivie adradžeńnia Biełaruskaha narodu ks. dr. praf. F. Abrantovič, rektar Mienskaj Katalickaj Duchoŭnaj Seminaryi. Hety čałaviek z biełaruskaj ščyraściaj, z dziŭnaj śvietłaściaj i šyrokaściaj rozumu, z niazvyčajna ludzkoj i dobraj, šlachotnaj dušoj, sapraŭdy moža być nazvany pieršaradnaj siłaj Biełaruskaha narodu i pavadyrom jahonym, jakoha pracu acanić patrapić tolki historyja.
Nia možna prajści moučki "Biełaruskaj Chryścijanskaj Demakratyčnaj Złučnaści". Arhanizacyja heta ŭžo isnuje druhi hod; maje jana 200 siabroŭ. Dušoj jaje i vokam — ks. praf. F. Abrantovič. Pad jaho zahadam što niadzieli adbyvajucca sabrańni siabroŭ "Złučnaści", na jakich adbyvajucca roznyja karysnyja hutarki, biełaruskija pieśni i inšyja. "Złučnaść" kali-niekali daje pradstaŭleńnie, zakładaje svaje škoły i kooperatyvy. U kooperatyvach pamysna i vytryvala pracuje Krepski. Siabry "Złučnaści" kućciu prad Kaladami jaduć supolna i taksama razam razhaŭlajucca na pieršy dzień Vialikadnia.
Duža cikavy i šmat značačy prajaŭ u žyćci Biełaruskaha narodu —heta kleryki-Biełarusy. U tutejšaj Katalickaj Seminaryi ŭsich 29 klerykaŭ; z he-
