"Krynica" budzie hamanić ab patrebach kulturnaha i narodnaha adradžeńnia Biełarusi, budzie baranić pravoù biełaruskaha narodu da palityčnaj samabytnaści, budzie staracca padtrymlivać dobryja susiedzkija adnosiny da ŭsich naronaŭ, žyvučych na Biełarusi, budzie stajać na hruncie demakratyčna-chryścijanskim, budzie dabivacca taho, kab na Biełarusi žyli — volnyja hramadzianie ŭ volnaj staroncy.
"Krynica" maje vychodzić dla Biełarusaŭ katalikoŭ, dziela hetaha jana budzie padavać viestki z kaścielnaha i relihijnaha žyćcia, budzie jści da taho, kab "usie byli adno", h. zn., kab nia było nienaviści i padziełu, kab nia było bratniaj vajny pamiž chryścijanaŭ, ale kab była chryścijanskaja miłaść i jednaść".[1]
Ale, nažal, "Krynicy" u Miensku vyjšaŭ tolki hety adzin 3-ci numar. Jak redaktar-vydaviec padpisaŭ heny numar jašče ks. L. Chviećka. Dalejšamu vydaviectvu stała na pieraškodzie tahačasnaja palityčnaja i hramadzkaja zaviarucha.
Adnak tyja mety i namiery, ab jakich tak pryhoža pisała mienskaja "Krynica", u žyćcio pravodzilisia.
U Miensku śpiarša isnavała Chryśc. Demakracyja internacyjanalnaja, jak adna arhanizacyja. Naležyli da jaje Palaki, Biełarusy i inš. Ale dziela taho, što Palaki pačali ŭvažać jaje za svaju vyklučnuju ŭłasnaść i navat nazyvali polskaj ChD, čaho susim nia było ŭ Pieciarburzie, paŭstała piakučaja patreba załažyć, ci viarniej — uznavić, pieciarburskuju — Biełaruskuju Chryścijanska - Demakratyčnuju hramadzkuju arhanizacyju, całkom samastojnuju i ad
- ↑ "Krynica" № 3, 21.11.1918: redakcyjnaja zaciemka.
