nymi sposabami: najbolš praz praśvietu starych i dziaciej, praz schody, praz stvorvannie roznych ekanamičnych chaŭrusaŭ npr. kramaŭ"...[1]
Hetaja, kazaŭ-by, prahramnaja deklaracyja pieršaj biełaruskaj chryścijanska-hramadzkaj arhanizacyi, jak bačym, svaim charaktaram, sposabami baraćby za ideały, svaimi metami sapraŭdy sympatyčnaja i pastupovaja.
Tymbolš Bieł. Chr. Zł. sympatyčnaja, što jana była sapraŭdy demakratyčnaj i što svoj idealizm, jak nia treba lepš, pahadžała z ducham času i z istotnymi patrebami biełaruskaha narodu. Zvaročvajem uvahu, što hetaja biełaruskaja chryścijanska-hramadzkaja arhanizacyja zvałasia „Chr. Dem. Złučnaść" i tolki, biaz słova: biełaruskaja. Heta było ŭ imia chryścijanskaha internacyjanału. Ale heta nia pieraškadžała jej być naskroź biełaruskaj, bo naležyli da jaje badaj vyklučna Biełarusy, jakija całkom byli praniaty biełaruskim ducham. Voś što, miž inšym, ab Biełarusi čytajem u „Krynicy":
„My lubim svaju Biełarus... i dziela hetaha chočam pracavać dla jaje i chočam dać toje, što možam, chacia adnu cehlinu dałožym da vialikaj budoŭli, jakaja ciapier pačałasia... Dla nas, jak dla synoŭ sialan, doraha kožnaja piadzia ziamli našaha kraju; zachavać hetu ziamlu dla našych sialan i vyciahnuć z jaje najbolšuju karyść — naša vialikaje zadańnie... Ciapier budujecca naš kraj. My śpiašym to-ž pamahčy ŭ hetaj budoŭli, budziem davać usio, što možam, a kiravać nami budzie śviataja navuka Jezusa Chrysta"...[2]
Ab hetym pryhožym ideovym charaktary Bieł. Chr. Zł. śviedčać tak-ža faktyčnyja adnosiny jaje da
