|
„Maje ručki naŭkryž złožanyja,
maje hubki ŭže zasmožanyja,
Maje wočki ŭže zasłonienyja.
|
|
Na dware doždžyk, a ŭ sieniach
ślizko, a ŭ sieniach ślizko,
Skłaniŭsia Jasiulko Hanulcy nizko[1],
Pastawiŭ stołak i kaładečku,
i kaładečku, pasadziŭ Hanulku,
jak panienečku.
Hanulka rada, ručkami
plešča, ručkami plešča,
padsuńsia Jasiulku,
dam busi ješča.
|
|
A ŭ poli bialeńko,
zaćwiło siwieńko;
nichto minie tak nie lubić,
jak naš Jasiuleńko.
A jon minie lubić,
wočkami marhaja.
Nichto minie dziaŭčynańki
da sie ni pryjmaja.
A chto mnie zojmie,
usiudu praŭdu pojmie:
adbiare jamu ručki j nožki,
da domu ni zojdzie.
|
- ↑ Apošnija dwa radki paŭtarajucca.
