Старонка:Biełaruskija narodnyja pieśni z Sakolskaha pawietu (1930).pdf/26

Ja pryjechaŭ až pad sieni,
staić miła, jak ŭ papiery,
staić miła, jak ŭ papiery.
Jana kania da stajenki,
a miłoha da światleńki,
a miłoha da światleńki.
Jana kaniu aŭsa, siena,
a miłomu miodu, wina,
a miłomu miodu, wina.
Sama stała ŭ kancy stała,
bieły ručki załamała,
bieły ručki załamała.
Bieły ručki załamała,
Sinie wočki zapłakała,
Sinie wočki zapłakała.
Čaho miła zažuryła?
ci pa aŭsie, ci pa sieni,
ci pa miodzi, ci pa wini?
Ni pa aŭsie, ni pa sieni,
ni pa miodzie, ni pa wini,
ni pa miodzie, ni pa wini.
Ali pa swajoj młodaści,
što nia žyła ŭ pačciwaści,
što nia žyła ŭ pačciwaści.

19. Raba ptašačka.

Raba ptašačka, niewialičačka
pa darožcy skača,
durna dzieŭčyna, nierazumnaja,
pa kawaleru plača.
Oj ni ja płaču, ni ja žurusia,
samy ślozy ljucca;
listočki pišu, da miłoha šlu,
da j ni wiasiołyja.