— 72 —
chaču mieć usio heto pieratworenaje ŭ spektry kolektyŭnaj našaj dušy — ŭ słowach našych paetaŭ-prarokaŭ. Mianie cikawić nia tolki toje, što Janka siadzić na wuzkim šnuročku ziamli, ale bolš taho, što hety Janka čuje ŭ toj moment kali jon poŭnymi hrudziami chapaje pach čornaj, parezanaj płuham na skiby ziamli, jak jaho laniwy mozh warušycca kali sachoj razrezaje pradziedaŭski kurhan, što kaže duša pradziedaŭ jak ichnije kości zbirajuć praŭnuki kab pradać u fabryku superfosfatu?
Majo štodziennaje žyćcio šeraje, ciažkoje i ja chaču z wašych tworaŭ, nawučycca bačyć kala siabie krasu, katoruju, ja čuju što jana jość, ale maja duša nie tak čutka, kab uławić jaje.
Ja prywyk hladzieć na paeta, jak na pamazańnika Božaho, jak na praroka i dziela hetaho ruka maja nikoli nie pamknułasia ŭziacca za piaro, kab nakidać wieršy, bo ja ŭ dušy swajej čujusia niahodnym hetaho wysokaho imieni. Ale wy, katoryje pačuwajeciesia na siłach dać krasu, dać myśl, padnimać i wiaści dušy, čamu nie wypaŭniajecie swajho pasłannictwa, čamu maŭčycio, kali zabiwajuć u dušach — niezapisanych kartach, krasu, čamu nia wučycie nas lubić i razumieć homan boru, plesk wady ŭ soncy, zadumu zmierkoŭ, jasnaty ůschodaŭ, — čamu nie raspalajecie duš našych pažaram lubowi, nia sypiecie čyrwoncaŭ ŭ žar hety?
Płakać i sypać sławami sciortymi, jak drobnaja miedzianaja maneta, jak bačycie i ja ŭmieju, i hetaho z mianie hodzi ale za wami, kali wy nie apraŭdajecia pałoženych na was nadziej, narod budzie ličyć doŭh i doŭh hety budzie čyślicca za wami da wieku.
Literataram s kalcom u nosie.
Niechta jahomaść Koronkiewič u № 3029 „Wil. Wiestn.“ pieredrukowywaje kawałki majej staćci „Spłačywajcie doŭh“ i robić taki wywad: „biełaruski ruch — heto ruch nie napierad a nazad“. Razumiejecca jahomaść Koronkiewič maje poŭnuju raciju, kali ŭ jaho tam pierad, dzie ŭ inšych dobrych ludziej zazwyčaj bywaje zad i ŭ hetym nima nijakaho cudu. Ale hetaje maleńkaje atstupleńnie ad zwyčajnych prawoŭ natury nie daje ješče prawa jahomaściu Koronkiewiču wieryć u toje, što jon jość akurat normalny ludzki
