Hod I.
Wilnia 7 lutaho 1913 hodu
№ 5
BIEŁARUS
tydniowaja katalickaja hazeta.
|
WIERU! Wieru, szto ciemratna nocz Antoni B. |
Naszyje czasy.
Błahije czasy nastali dla kaścioła katalickaho. Z ŭsich staron prychodziać da św. Ajca żalby katalikoŭ. Tam nia mohuć swabodna wyznawać swajej wiery, ŭ druhim miejscy nidawierki napadajuć na Swiatyni, tam znoŭ wyhaniajuć duchawienstwa… adusiul sumnyje wiestki.
A i ŭ nas nia lepszyje czasy. Zdajecca — ŭsio zmowiłosia prociŭ nas: ksiandzoŭ zahadywajuć pierakidać z miejsca na miejsca, uwolniajuć ad abawiazkaŭ i nawat sadżajuć ŭ turmy — nia za jakija błahije sprawy, a za toje, szto, buduczy duchoŭnymi, jany nia mohuć iści prociŭ swajho sumleńnia, — za toje, szto pryzywajuć katalikoŭ mocna trymacca św. wiery… i nia słuchać roznych ahitataro. U szkołach pa dwa — try hady nima nawuki relihii; niepryznajuć naszaj mowy i tym samym nia puskajuć jaje ŭ szkołu.
Pa wioskach raskidajucca błahija knihi i hazety prociŭ katalickaj wiery; szyrycca nidawierstwa, hinie paszana dla duchawienstwa; narod psujecca ŭsio bolej-dy bolej.
Kożnamu prychodzić u hoławu pytańnie, szto budzie dalej, szto my pawinny zrabić, kab nie zahubić naszaj duszy?
My, biełarusy, pierażyŭszyje kasatu Unii, czasy Chawanskaho, my szto ciarpieńniam za wieru kaliś dziwili świet, ci-ż ciapier, kali ŭsio idzie prociŭ nas, — ci-ż admowimsia ad naszaj wiery i mowy?
Nikoli!
Baćki naszyje pieraciarpieŭszyje stolki, szto badaj ni adzin narod nia daŭ takich cichich muczynikoŭ, — mieli adzin sposab baranicca: z malitwaj na wusnach mocna trymalisia swajej wiery.
Toje i my pawinny rabić: mocna trymacca naszaj św. wiery i mowy, a malitwaj pieranasicca da Taho, szto trymaje losy ŭsich narodaŭ — Jon nie pazwole nam zhinuć.
Trymajciesia-ż, braty! kab, kali pryjdziecca spatkać ŭ tym lepszym świeci swaich baćkoŭ, jany nie skazali nam: „błahije syny, nia wiedajem was!“
X. J.
