|
Калісь… О, не… Зусім нядаўна было гэта…
І як сабраць тут думкі ў сумнай галаве…
Малюнак дзіўны змешчан быў ў газетах,
Малюнак, што ў жывых у памяці жыве.
Плывуць па Беламорскаму каналу…
А лес шуміць… азёры ў хвалях па бакох…
Плывуць таварыш Кіраў і таварыш Сталін,
Прад імі даль Зямлі Совецкай і вякоў.
А сёння?.. Сёння што?.. Ад рання і да рання,
Калышучы абняты жудасцю прастор,
Плыве з Масквы жалобнае пяянне,
Аж рэха далятае да Каўказскіх гор.
… Не стала Кірава… Без часу смерць скасіла…
Герой загінуў ад варожай здрадніцкай рукі…
Таварышы! зняць шапкі над жывой магілай!
Хаваюць, ведайце, большэвіка большэвікі.
Іграйце гучна музыку геройскую, музыкі,
Каб слухаў і дрыжэў ад музыкі ўвесь свет!
Дзяўчына, кветкамі абсып курган вялікі,
А песню вечную злажы, пясняр-паэт.
|
