Пра нашы гаварылі зімы, вёсны,
Пра добры ураджай і працадні…
За вокнамі шумелі згодна сосны,
Начлежнікі разводзілі агні.
… Здаём належнае сваёй дзяржаве,
Дарогі ладзім, лес на сплаў вязём.
Жывём заможнікамі ў самай справе,
Як трэслі, не трасём рыззём.
— Загаціць — кажуць далей, — трэба рэчку,
Каб возера было, каб быў і млын,
Каб і ў хлявы каровам і авечкам
Сама вада пайшла ўгару з нізін.
І кажуць: — школа ў нас чатырохлетка,
Дзесяцілеткай трэба: каб была,
Каб нашым здольным працавітым дзеткам
Далей вучыцца сцежка пралягла.
Ды шмат аб чым яшчэ мы гаманілі,
А больш за ўсё аб дасягненнях тых…
Спрасоння певень недзе хлопнуў крыллем,
На неба ўсходзіў месяц залаты.
Зайграў музыка; хлопцы і дзяўчаты
Пад музыку пусціліся скакаць…
Дрыжэлі сцены новай звонкай хаты.
Было нам весела, што і казаць!
І госці вышлі. Ціша наступіла.
Тут адна думка ўзбегла мне на яў:
Калгаснікам адвагі нехапіла
Прасіць, каб песню аб калгасе склаў.
Чэрвень 1935 г.
|}
