Гэта старонка не была вычытаная
1-šy mieščanin. — Kali nam maješ niešta skazać, kažy chutčej, nia muč tak biez patreby!
Woj. — Tut sprawa wažnaja, nia tre’ rabić sakretaŭ!
3-ci mieščanin. — Ab tym sakreci chutka ŭsie dawiedajucca žychary.
| Woj. — Ciarpliwaści nie chwataje! |  razam.
|
| 1-šy mieščanin. — Kažy! Nia muč! | |
| 2-hi mieščanin. — Kažy, waša, chutčej. |
3-ci mieščanin. — Jość tut, u našym mieści adzin stary čeławiek. Jon mnoha wiedaje takoha, čaho inšym ludziom nikoli nie spaznać. Jamu i ptušak, i źwiaroŭ, i nawat mowa traŭ znajoma. Zdajecca, skrytaści prad im nidzie, ni ŭ čym nima…
Woś ludzi da jaho pajšli pytacca, što rabić! Jon radu daŭ…
| 1-šy mieščanin. — Kažycie ž nam jakuju? | razam.
|
| 2-hi mieščanin. — Kažy, kažy, waša, chutčej! | |
| Woj. — Jakuju radu? |
3-ci mieščanin. — Treba achwiaru dać.
Usie. — Jakuju?
3-ci mieščanin. — Basylišk datul nas budzie mučyć, pakul my nie damo jamu taho, čaho žadaje.
Usie. — Čaho ž jon choče?
