Tak zarablajuć na sol, na boty,
Na mierku gazy, ci na funt mazi,
Natopčuć mnoha śniehu i hrazi.
I našy baby takže ŭ raboci:
Praduć kudzielu na kałaŭroci
l ŭ kłubki nici zwiwajuć s špuli,
A pośle wytkuć nam na kašuli.
Nia śpić druhaja i ślepić wočy
Dymnaj łučynkaj, ŭstaŭšy s paŭnočy,
A tut rabota idzie nie hładka,
A u kałyscy płače dziciatka:
Ci to uroki, ci złydni može,
Ci chto spałochaŭ, — barani Bože!
Za što chwacicca, čym tut haniaci,
Što skaže znachar — treba spytaci.
Spić jano mała, a płače bolej,
Ci wady z rota, ci znosić solej,
Ci paić makam z haračym mlekam,
Kuryć-by chiba dy lawandrekam?
Znachar paradziŭ (jak že-ž nia wieryć?),
Što jamu treba pryčja pamieryć,
I ciahnuć tak, kab nia wiedaŭ jon konca.
Praz try parohi da ŭschoda sonca.
Dyk u kłapocie biedna kabieta:
Robić i toje, robić i heta,
I joj trudoŭ to bolš, jak mužčynie,
Ni zjeść paroju, ni adpačynie…
Hetak haruje nie, adna chiba
Matka i bjecca, jak ab lod ryba.
Trudna i horka nie raz mužčyni
Ale nia lepiej jość i žančyni…
Musić ad Boha hetak patreba
Harawać ciažka na kusok chleba!
Stary Ūłas.
|}
