dziej pjuszczych „pa krysie“ i „pry zdareni“, czym ad nałahowych pjanicaŭ.
I woś hledziaczy na ŭsio heta, łaskawy moj czytaczu, chacieŭby ja namowić ciabie, kab kinuŭ ty zusim pić, kali pjesz, a pryłuczyŭsia da ludziej, szto zawuć siabie abstynentami, abo pa naszamu — ćwiarozymi, niepjuszczymi, i szto wajujuć ŭsimi siłami s pjanstwam, bo wajawać z henaj straszennaj prywyczkaj treba woś dziela czaho.
Piersz-najpiersz czaławiek, szto kłaniajecca czarcy, szkodzić swajmu zdaroŭju. Nia treba tak lohka wieryć tym razkazczykam, szto każuć, bytcam trunki hrejuć, dajuć siłu, achwotu i t. d.
Wiedać treba, szto czuć nia ŭsie trunki majuć u sabie składnik, katory zawiecca alkaholem abo czystym spirytusam. Woś hety alkahol i spraŭlaje apjanieńnie i adureńnie, bo jość jon truciznaj, tak jak naprykład arszenik. Użyty ŭ mieru ŭ słabiejszych trunkach (u piwie, winie, — dzie jaho mała) — jon trucić słaba, ale pry bolszaj wypiŭce, asabliwa wodki, dzie jaho najbolsz, spraŭlaje jon zawaroty haławy, zaciamnieńnie rozumu, torsii. Hety to alkahol pawolna, ale mocna rujnuje zdaroŭje swaich lubicielaŭ.
Jeśli addzialić czysty alkahol ad wodki i dać jaho kuram, to jany ad takoha paczastunku paskaczać, paskaczać i padochnuć. Tak sama nie wyżywie sabaka, kali wymazać jaho nos niekolki raz alkaholem. Daj wodku damowaj ży-
