Гэта старонка не была вычытаная
Будзь шчасьліва, дзяўчынка! Любіся
З тым, хто толькі зьняславіў цябе,
І, пазнаўшы ману ўсю, ня гніся,
Бо тады ўжо ня жыць лепш табе.
Мяне, знаю, дзяўчынка, забудзеш, —
Ці-ж на памяць слуга зарабіў?
Але хоць мо‘ і верыць ня будзеш,
Цябе першую я так любіў.
Яшчэ раз будзь шчасьліва, дзяўчынка,
Хоць ня лёгка нам шчасьця спаткаць!
Я-ж адзін, як над рэчкай вярбінка,
Буду жыць і цябе ўспамінаць.
І на памяць, што ў сэрцы мне ўскрэсьне:
Чым я жыў так і мучыўся чым,
Злажу самую лепшую песьню
Аб табе і каханьні тваім.
1907 г.
|}
