Гэта старонка не была вычытаная
Колас зломіць бура,
З зямлёю зьмяшае,
Табе жыцьцё збура
Нянавісьць людзкая.
Дык замрэце, думы,
Сэрца ня труцеце,
Куды ветраў шумы —
Туды ў даль ляцеце.
А далей ад сьвету,
Ад людзей найдалей,
І нясеце гэту
Песьню майго жалю.
Там хоць вецер можа,
Што гуляе ў полі,
Вас не патрывожа,
Пойме маю долю.
1907 г.
|}
