ДЛЯ НАСЬЦЕННАЙ ГАЗЭТЫ Б. Дз. В.
Што ты сьпіш, Госіздат?
Бач, вясна на дварэ,
І суседзі твае
Ўжо працуюць даўно.
Ты збудзіся, устань,
На сябе паглядзі,
Чым ты быў, чым ты ёсьць,
І што будзе з цябе.
Ні шрыфтоў, ні прылад,
Ні тэй фарбы людзкой.
І паперу тваю
Даядае пацук.
Замест кніжак для школ
Блянкі шлёпаеш ты,
А пацехі ад іх
Ні табе, ні людзям.
Ты устань, Госіздат,
Пратры вочы, свае,
Бо інакш хтось другі
Скарыстае твой сон.
ДА НАШАГА ПРАЎЛЕНЬНЯ БЕЗНАДЗЕЙНАЕ МАЛЕНЬНЕ
Праз нашу бясцэнную
Газэту насьценную
Заносім маленьне, —
|
