Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 6.pdf/136

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Крэпкі стрэлы пяруновы,
Каб скрышыў іх бог той новы,
А хоць прыдзе, хоць засядзе, —
Наш Пярун з ім на пасадзе
Красавацца векі будзе,
Векі будуць верыць людзі.
Толькі ты, вядун прарочы,
Штось ад нашых крыеш вочаў,
Праўдзе ў вочы глянуць трусіш,
Хоць сказаць павінен, мусіш!
Дык кажы нам, чараўладзе,
Што хаваеш у паглядзе?

ХОР

Дык кажы нам, чараўладзе,
Што хаваеш у паглядзе?

БАЙМІР

На небе зоры — многа зор,
На землях горы — многа гор,
На сэрцы раны — многа ран…
Каму закон лічыць іх дан?!
Няўзіра хоча аж да дна
У жыцьця заглянуць дзярно…
Няхай-жа кажа ўсё спрытна,
Яна ўсё ведае даўно.
Ня крыю праўды я сьвятой,
Крывой пуцёй ня ўмеў хадзіць.

ХОР

Хто мае слух — хай чуе той,
Хто мае вочы — хай глядзіць!

НЯЎЗІРА

Мы йшлі, ідзем з табой, Баймір,
На службу сонцу й Пяруну;
Ці то на месяц, ці то на вір —
Малітву творым мы адну.