|
Што ты сьпiш, што ты сьпіш,
Беларускі мужык?
Глянь! Усталі усе,
Як сьвет божы вялiк!
Толькі ты, брат, адзін,
Як забіты, ляжыш
І на долю сваю
Не ўстаеш, не глядзіш.
Няўжо мала яшчэ
Катавалі цябе?
Няўжо мала яшчэ
Сьлёз і гора табе?
А пасьледненькі грош
З цябе лупіць казна,
Хоць у хаце дзецям
Хлеба солі няма.
Хоць заклаў ты кажух
Абы чынш заплаціць,
Хоць у лапцях ты з лык
Мусіш вечна хадзіць…
Хоць кароўку сваю
За падаткі прадаў,
Хоць апошні ўмалот
Магазыньнік забраў.
Ты астатні свой дух
І свае жылы рвеш,
Як калоду пудоў
Са сто ў места вязеш.
А у печцы тваёй,
Хоць мароз, хоць зіма,
Агонь тры дні ня быў,
Дроў паленца няма!
|
