|
— Ну, а як табе на службе:
Ці работы многа? —
Так сусед пытаў, між іншым,
Янку Канцавога.
— Ах, ня дай бог за чужою
Поўзаць гаспадаркай!
Дзень і ноч, як лунь таўкуся,
Як у пекле Марка!
А сусед яму навучна
Ды пабожна клепе:
— Хоць тут трудна жыць — затое
Будзе ў небе лепей.
— Знаю, знаю! — так суседу
Адчыкрыжыў Янка:
Бокам вылезе мне ў небе
Гэта абяцанка!
Як паткнуся, — ўраз пагоняць
Да ўсякай работы:
То сядлай каня для Юр‘і,
То чысьць яму боты.
Або ўпоўнач ўстань і сонца
Запалі да золка,
Вытры з пылу усе зоры,
Месяц выбель лоўка.
Завядзі машыну з ветрам,
Папраў з дожджам сіта,
Натаўчы у ступе граду,
Ды яшчэ ня квіта:
|
