Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/97

I

ХРЭСЬБІНЫ

Вясковая ўбогая хата. Моч. Усе сьпяць. У асінавых начоўках, аберчанае зрэбнымі пялёнкамі, ляжыць дзіцянё. Над імзьяўляюцца цені і пяюць

ЖЫЦЬЦЁ

Ўсясільнай рукою тварэньня
Даю яму права ісьненьня,

На ўласнасьць ваду і зямлю,
Душу яму так-жа даю.

Пад ўладай сваёй будзе меці,
Як ёсьць усё чыста на сьвеце;

Ён будзе ўсіх чыста дужэй,
Ён будзе ўсіх чыста мудрэй.

І рэкі, і долы, і горы
Яго будуць слухаць з пакорай;

Там высуша, там правядзе,
Там зрые, а там узьнясе.

Лясы ён аберне на поле,
Ўсялякія ўстроіць будоўлі:

Сьвятыні пад неба зірнуць,
Цямніцы пабелай бліснуць.

Так будзе ён царам прыроды,
Сам найдасканальшага роду,

І будзе цар гэты навек
Названьне насіць — чалавек.