Гэта старонка не была вычытаная
САМ
Як музыкі перарвалі ігру
А каб цяпер — „Волны Дунаю“…
Дунай я часта ўспамінаю.
Граюць „Волны Дунаю“; усё ім падцягваюць; пасьля — як падніманыя з месца невядомай сілай — пачынаюць у пары з дзяўчынай круціцца; выгляд кожная пара мае не натуральны — поўдзікі, пануры, рэшта — па адным пры кожным століку — сядзяць і глуха падпяваюць музыкам. Сам так-жа круціцца; стражнік сядзіць. Па колькі мінутах адчыняюцца ў шынку дзьверы і два мужчыны ўцягваюць замёрзшую скасьцянеўшую кабету; усе, не дагледзіўшы гэтага, час нейкі яшчэ круцяцца.
ШЫНКАР
так-жа не заўважыўшы спачатку
Што гэта? Што? Сьвяты бог з вамі!
Скуль вы з такою падарожнай?
1шы МУЖЧЫНА
Музыка і гульня ціхне
Замерзла тутка пад вакнамі,
Яшчэ к жыцьцю вярнуці можна.
2-гі МУЖЧЫНА
Мы йшлі сюды шукаць начлегу —
Глядзім — ляжыць, як корч кабета.
ШЫНКАР
Нясеце сьнегу! Жывей сьнегу!
Сьнег памагае ў разох гэтых.
НЕХТА З ГАСЬЦЕЙ
Так, як нябожчыку палонка.
Усе абступаюцца каля замёрзшай і ўглядаюцца.
СТРАЖНІК
адскакваючы, як-бы спужаўшыся
Моя мамаша…
САМ
валячыся на калені над замёрзшай
Моя жонка…
ЗАСЛОНА
|}
