Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 4.pdf/9

I

У ПУШЧЫ

Восень. Ноч. Лес. Глуха шумяць калыханыя ветрам елкі і сосны; скрыпяць асіны і бярозы; з шэлестам валіцца на зямлю трупяжоўтае лісьце. Паміж трох адвечных дубоў — мохам і гальлём усланы ўзгорак-курган; над ім, зачапіўшыся валасамі за галіны дубоў, вісяць тры русалкі і калышуцца. З ўсёй мясьціны вее бязьлюдзьдзем, чарам і жудою.

РУСАЛКІ

разам

Гу-та-та, гу-ля-ля,
Гу-ля-ля, гу-та-та!
Ад сучка, да сучка,
Ад куста, да куста!

Ха-ха-ха! Вось яно,
Вось русалак жыцьцё;
Пушча — сосны, дубы, —
Вось і царства усё.

Жывем самі сабой,
Самі ўмеем мы жыць, —
Ніхто есьць не дае,
Не дае ніхто піць.

Днём ляжым, днём маўчым.
Як ня жывы мы днём,
А як ночка прышла —
Мы жывем, мы пяем.