Гэта старонка не была вычытаная
Шоў у пропасьць і табе там
Птушкі з гнёзд скідаў.
Кветкі лепшыя з гор нашых
Рваў табе і нёс,
Найпякнейшыя з кірмашу
Пацеркі прывёз.
Ня крыўдую на нікога,
На цябе адно, нябога,
Ой, Галіна, ой, ядына,
Вінавата ты!
Вырастае з зерня колас,
Ты ўзрасла, як цьвет.
Ой, на твой званочак-голас
Зрушыў-бы я сьвет.
Год за годам сьпёкай, слотай,
Як паводка мкне,
Зірк паніч — і для яго ты
Кінула мяне.
Ня крыўдую на нікога,
На цябе адно, нябога,
Ой, Галіна, ой, ядына,
Дзяўчына мая!
СЦЭНА ТРЭЦЯЯ
ТЫЯ і ГАЛЬКА
шыбка зьбягае з гор, вырываючыся ад гаран і гаранак, што яе стрымліваюць.
ЁНТАК
да яе, жыва
Ах, выйдзі, Галька! Паслухай мяне!
ГАЛЬКА
ўпарта
Не!
