Гэта старонка не была вычытаная
Тады будзем жыць суполам
Век з табой, з маім саколам,
Хіба сьмерць разлучыць нас!
ЯНУШ
неспакойна
Так! З табой не разлучуся,
Ў нашы горы я вярнуся,
Анёле мой!
Сядзеш там ты над крыніцай,
Чакаць будзеш і журыцца,
Аж вярнуся ўраз.
Тады будзем зноў суполам,
Зноў з табой, з маім анёлам,
Хіба сьмерць разлучыць нас.
Прыціснуўшы яе да грудзей, выводзіць у сад, зачыняе ўсе трое дзьвярэй і задуманы йдзе ў залю. Госьці затрымліваюць яго ў дзьвярах.
СЦЭНА ПЯТАЯ
ЯНУШ і ГОСЬЦІ
АДНЫ З ГАСЬЦЕЙ
Пане млоды! Што ў самдзеле?!
Трэ‘ гуляць, калі вясельле.
ЯНУШ
з прымусам
Я ўжо вам служыць гатоў…
ДРУГІЯ ГОСЬЦІ
абступаюць яго, цішэй
У чапцы радзіўся, пане,
Цуд—ня Зося, як іскра!
