Гэта старонка не была вычытаная
Два адвечныя кляйноты,
Знамя муства, знамя цноты,
Слаўна лучацца ў адно.
ДЗЕМБА З ХОРАМ
Аж душа расьце, як глянуў,
Што за пара, бы заранка.
Як-бы створана для Яна
Наша Зоф‘я Стальнічанка.
НЕКАЛЬКІ СПАМІЖ ГАСЬЦЕЙ
І абое роўны станам
І багацьцем нязьлічаным.
Хай ім шчасьце сыпе кветы!
Хай жывуць даўгія леты
Адравонжа ды з Памянам!
СТОЛЬНІК
Мілай брацьці дзякуй наша,
Прыязьнь іх вядома нам.
Чаркі ўверх! Здароўе ваша!
Любімося!
ХОР
Шчасьця вам!
Дземба з хорам выходзяць, крычучы яшчэ: „Хай жыве“!
СЦЭНА ДРУГАЯ
СТОЛЬНІК, ЗОФ‘Я i ЯНУШ
уваходзячы з залі
ЯНУШ
Багаславі, пане войча!
Бо ўжо сьмею зваць вас так.
