Сьлед Траянавы сочачы, скоры,
Цераз поле, даліны на горы!
Ты-бы песьню тады аб набегах
Сьпеў для Ігара, ўнука Алега:
„Ой, ня сокалаў несла віхура
Цераз поле шырокае бура! —
„А каціліся галіцы стадам
Да Вялікага Дону з нападам“…
Ці запець было, вешчы Баяне,
Унуча Велеса, гэта пяяньне:
„Коні ржуць за Сулою-ракою, —
Слава ў Кіеве звоніць з зарою!“
Чутны трубы з Навагрода,
Стаяць сьцягі у Пуціўлі.
Ігар брата Ўсевалода
Жджэ прыход у кожнай хвілі.
І прышоў брат і казаці
Стане буй-тур Усяволад: —
„Ты ў мяне адзін, мой браце,
Сьвет мой сьветлы, Ігар-волат!
Мы з табой абодва сёньні
Сьвятаслававыя дзеці,
Дык сядлай свае, брат, коні,
Коні быстрыя, бы ўсьпеці.
„А мае напагатове
Ўжо, як знаеш, асядланы
Яшчэ ўперад у дуброве,
Каля Курску, раным-рана.
„А мае-ж Куршчане любы
Табе ведамыя кметы:
Пад гудамі гулкіх трубаў
Спарадзіліся ў дасьветы.
