Гэта старонка была вычытаная
ДЗЕЯ ПЕРШАЯ
Час вячэрні. Даволі абшырны пакой, беднаваты, падробнамяшчанску абстаўлены. З правага боку — бліжэй да рампы — адны дзьверы, з левага — двое. Напроць два вакны на вуліцу. Справа ў належным месцы стол, у іншых мясцох — пара малых столікаў, на адным з іх грамафон, крэслы венскія і мяккія плюшавыя. У кутку зьлева вялікае люстра (трумо). На сьценах у рамах колькі тандэтных абразоў — портрэтаў высока-пастаўленых асоб, балалайка, пажарніцкая куртка і каска.
ЗЬЯВА І
ГАНУЛЯ — ЯНКА
ГАНУЛЯ
(сядзіць і робіць панчоху; чуваць стук у дзьверы з левага боку, што далей ад рампы)
Калі ласка! заходзьце!
ЯНКА
(уваходзіць)
Выбачайце, цётачка, што так часта назаляюся вам, але, бачыце, неяк моташна зрабілася аднаму сядзець, дык вось і прышоў да вас у госьці.
ГАНУЛЯ
Ды што за цэрамоніі! Можаце гасьціць у мяне хоць кожны дзень ад раньня да вечара — мне самой весялей, бо хоць вы ў нас нядаўна закватаравалі, а ўжо лічу вас, як свайго чалавека. Толькі ня стукайце там папанску ў дзьверы, а проста ўваходзьце і ўсё тут.
ЯНКА
Дзякую вам за шчырасьць і ласку, хоць і сам ня ведаю, чым я на ўсё гэта заслужыў. (Пауза). Дзе-ж гэта гаспадар ваш малады?
