Сама сябе палюбіла,
Сама высватала.
|}
ДАМІЦЭЛЯ
Пацеры ці згаварыла, што так выкручваешся, як скурат на агні? Бяры настольнік і засьцялі стол! Сьнедаць даўно ўжо пара.
КАЦЯРЫНКА
(засьцілаючы стол)
А мамка тату будзеце, а то ўсю гаспадарку сваю прасьпіць.
ДАМІЦЭЛЯ
Глядзі, каб ты толькі сама сябе не праспала, а за бацьку ня бойся!
КАЦЯРЫНКА
(глянуўшы на яду)
Ого! Мамка сягоньня бліноў і яешні напякла.
ДАМІЦЭЛЯ
А нешта ж ты ня ведаеш, што сягоньня толькі другі дзень Сёмухі? (Ідзе да ложка і будзіць МАКСІМА). Трахім! Трахім! Уставай! Годзе табе адлежваць бакі! Паўдня ўжо на двара! На стале сьнеданьне! Уставай! (Прыглядаючыся да бравэркі). Адкуль ён гэту бравэрку сьцягнуў? Гэта-ж ня наша! Паглядзі, Кацярынка!
КАЦЯРЫНКА
(прыглядаючыся)
Але-ж, ня наша! Мусіць, тата памяняў з некім, як мамка вянок на каптур.
ДАМІЦЭЛЯ
Ды ўжо-ж недзе памяняў, бо ўчора, апоўначы, п‘яны прышоў, чуць памагла на ложак узабрацца. (Тузаючы МАКСІМА). Уставай-жа, каб ты ня ўстаў! А то зараз мешалкай.
МАКСІМ
(усхапіўшыся і хрысьцячыся)
Цьфу, ізноў мешалка! Каб яе пярун пашчапаў!
(ДАМІЦЭЛЯ і КАЦЯРЫНКА адскакваюць ад ложка, зьдзіўленыя, перапуджаныя).
