гэныя курсы, бо я вам нічога не памагу — сягоньня яшчэ выяжджаю з Аленкай з Менску. Мабыць, і ня скора пабачымся.
МІКІТА
Шкада, вельмі шкада, а я думаў, меджду протчым…
ЯНКА
Ды тут нечага й думаць. Ня ўдасца вам гэта асэсарства, дадуць вам совбурства, а штосьці ды будеце мець, бо ці-ж вам ня ўсё роўна?
МІКІТА
Усё роўна, меджду протчым, і ня ўсё роўна. Беларускае асэсарства, апрача ўсякіх іншых плюсаў, мае ў сабе яшчэ адзін вельмі ласы плюсік — гэта тое, што і пабеларуску, як я пераканаўся, можна праводзіць у тутэйшую сярмяжную шацію вялікія руска-ісьціныя прынцыпы а ядынасьці, непадзельнасьці і самадзяржаўнасьці Расійскай, меджду протчым, імпэрыі.
ЯНКА
О, гэта ўжо провокатарскімі прынцыпамі запахла ад вас! Але сьцеражацеся, пане рэгістратар. Ідзе народ, беларускі сярмяжны народ ідзе, а ён вашаму руска-ісьцінаму рэгістратарству саб‘е рогі.
МІКІТА
Я асьцярожны, надта асьцярожны, і за мяне, сябра беларус, ня турбуйцеся. (Да ГАНУЛІ). Меджду протчым, мамаша, у вас не засталося польскіх марак? Дайце мне, — я зьбегаю чаго-небудзь куплю, бо пры новай сытуацыі і гэтыя грошы нічога варты ня будуць.
ГАНУЛЯ
(даючы грошы)
Купі, сынок, купі, толькі можа чаго з яды знойдзеш. Адно — ідзі асьцярожна, каб цябе ў палон не схапілі, або сам у якую нячыстую гісторыю ня ўпутаўся.
МІКІТА
Меджду протчым, я не з такіх, мамаша, каб упутацца. (Да ЯНКІ і АЛЕНКІ). З вамі яшчэ пабачуся — вярнуся хутка. (Выходзіць).
