Гэта старонка была вычытаная
ДЗЕЯ ЧАЦЬВЕРТАЯ
Час пасьля паўдня. Мікітавы пакой выглядае з большага — як у першай дзеі, разумеецца, без грамафона, люстра і мяккіх крэслаў, некаторыя рэчы спакаваны як у дарогу. Зрэдка далятаюць далёкія гарматныя выстралы.
ЗЬЯВА І
ГАНУЛЯ, пасьля — ЯНКА — АЛЕНКА
ГАНУЛЯ
(сядзіць на спакаваных вузлох і робіць панчоху)
ЯНКА
(уваходзіць з Аленкай)
Дзень добры, цëтачка! Што вы так задумаліся?
ГАНУЛЯ
Ах, гэта вы, пане настаўнік! І Аленка з вамі… Як я рада, што вы не забыліся нас у гэтыя трывожныя мінуты.
ЯНКА
Ці-ж пяршыня для Менску гэтыя трывожныя мінуты? Час было-б, цëтачка, і прывыкнуць да іх.
ГАНУЛЯ
Ды яно-ж так. Але сваім чынам дадзела ўсё гэта, ах, як дадзела!
ЯНКА
Э! ліха перамелецца і мука будзе. (Пауза). А мы вось з Аленкай сумысьля зайшліся, цётачка, да вас, каб пахваліцца перад вамі сваім шчасьцем.
ГАНУЛЯ
Нязвычайныя вы людзі, калі яшчэ можаце сягоньня хваліцца шчасьцем.
