ЗЬЯВА XІІ
МІКІТА — АБАРВАНЕЦ
АБАРВАНЕЦ
Пажэртвуйце, таварыш, безработнаму!
МІКІТА
(зышоўшы з лаўкі, набок).
Пачынаецца! Падумаеш, таварыш?! (Да АБАРВАНЦА). Выбачайце, я не таварыш, а, меджду протчым, буржуаз, а як вам хіба ведама, — буржуазія нічым ня жэртвуе. (Сярдзіта адварачваецца набок).
АБАРВАНЕЦ
(патросшы кулаком, набок)
Пачакай! Заўтра ты ў мяне йначай запяеш! Заўтра ты ў мяне папросіш пажэртваваць. (Забірае пакінутае на лаўцы портмоне і выходзіць).
ЗЬЯВА XІІІ
МІКІТА
МІКІТА
(да праходзячай з чырвоным сьцягам групы грамадзян і грамадзянак).
Мо‘, шаноўныя мадамы і мусьі, патрабуеце купіць марак? (Мацаецца па кішэнях). Новенькія… Але новенькія… Дзе-ж яны? (Прыглядаецца на зямлю, на лаўку. Грамадзяне й грамадзянкі, пырснуўшы сьмехам, пайшлі). Сьцягнуў нехта! Апошнія грошыкі сьцягнуў, меджду протчым, і рускія і нямецкія. Заўтра ня будзе за што і рук зачапіць.
(Апускаецца з уздохам на лаўку, кладзе на паруччы рукі, зьвешвае на іх галаву і ўпадае ў глыбокую напаўсонную задуму. Пауза. Пачынаецца танец ЦЕНЯЎ пад музыку шарманкі. Пасьля некалькіх мінут раптоўна ўрываюцца зыкі вайсковай музыкі, граючай цэрэмоніяльны марш, і крыкі: Ура! Ура! Танцуючыя ЦЕНІ нікнуць. МІКІТА ўскаквае і пад тахт музыкі топчацца на адным месцы. Пасьля быстра выцягвае з кішэні чырвоную хустачку, прывязвае да парасону, становіцца на лаўку і, таксама машыруючы пад музыку на адным месцы, махае каля галавы парасонам з хусткай і крычыць).
Хай жывуць свабодныя профэсіі! Хай жывуць чырвоныя асэсарскія рангі!
ЗАСЛОНА
