Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/148

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

НАСТА

Спытайцеся.

МІКІТА

(да немца)

Меджду протчым, гэр германіш, можа купіце германскія маркі?

НЕМЕЦ

(паказвае на мігі, што не разумее у чым рэч).

МІКІТА

(дастае портмонэ, а з яго грошы і на мігі паказвае немцу, каб купіў)

НЕМЕЦ

(тлумачыць на мігі, што яму грошы ня трэба, „бярэ пад казырок“ і выходзіць)

ЗЬЯВА XI

МІКІТА — НАСТА

МІКІТА

(палажыўшы, ня помнячы, портмонэ з грашыма на лаўку)

Ну і немец, меджду протчым! Сваіх-жа нямецкіх марак не хацеў купіць. Але што гэта — ці ён нямы, што ні слова не адказаў мне на запытаньне?

НАСТА

Не нямы, а толькі немец і панашаму не разумее.

МІКІТА

Гм! Цікава! А чаму той, што маніўся мяне ў палон, меджду протчым, узяць, як рэпу сек панашаму?

НАСТА

А гэта іншая рэч. У іх, як мне з пэўных крыніц вядома, ёсьць спэцы ад усялякіх языкоў, ну вы і нарваліся на гэткага спэца. (Пауза).

МІКІТА

(набок)

Страшэнна, меджду протчым, адпаведная хвіліна, каб паўтарыць мамзэль Насьце сваю адвечную пропозыцыю.