Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/142

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

УСХОДНІ ВУЧОНЫ

(скончыўшы пісаць)

Благодару покорно!

ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ

(скончыўшы пісаць)

Дзенькуен упшэйме!

(Абодва раскланьваюцца і выходзяць — кожны ў праціўны бок, з якога прышоў быў).

ЗЬЯВА VІІІ

МІКІТА — ЯНКА — АЛЕНКА — ГАРОШКА

АЛЕНКА

На гэтых дык няма ніякага ўпынку! Шныраць і шныраць, як сьвіньні ў чужым агародзе.

МІКІТА

Мудрыя людзі — гэтыя вучоныя. Я заўсёды схіляю перад імі сваю, меджду протчым, галаву.

ЯНКА

Асабліва перад гэтымі вы павінны як найніжэй схіляць.

МІКІТА

Чаму так?

ЯНКА

Бо вы ад гэткіх вучоных чэрпаеце сабе ўдзяткадайны клёк для падтрыманьня сваіх рэгістратарскіх кар‘ераў у тутэйшым краі.

АЛЕНКА

Ці ня час ужо, дзядзька настаўнік, пакінуць гамонку ды йсьці ў заезд, а то чаго добрага Шая замкне браму?

ЯНКА

Ой, час, час! (Да ГАРОШКІ). А ці вы, дзядзька, пакупкі свае зрабілі?