нас адна: Калісь амэрыканцы, змагаючыся з Англіяй за сваю незалежнасьць, напісалі на сваім сьцягу несьмяротныя словы: „Амэрыка для амэрыканцаў“. І гэта памагло: сягоньня Амэрыка вольная. Павінны пайсьці і мы па яе сьлядох і напісаць агністымі рунамі на сваім сьцягу: „Беларусь“…
(Уваходзіць МІКІТА)
ЗЬЯВА III
ЯНКА — АЛЕНКА — МІКІТА
МІКІТА
Пане мусье, можа патрабуеце маркі? (Пазнаўшы). Ах, гэта вы, меджду протчым, пане профэсар!
ЯНКА
Во, неспадзяванае спатканьне! Як маецеся, пане рэгістратар?
МІКІТА
Дзякую, меджду протчым. Так сабе. Нічога сабе. Што-ж вы тут парабляеце?
АЛЕНКА
Мы прыехалі татку з палону вызваляць. Бачыце, немцы яго ў абоз пагналі, дык мы, баючыся, каб яго ў Нямеччыну не загналі, паехалі ўсьлед на падмогу. То-ж у мяне адзін татка на цэлым сьвеце, павінна ратаваць!
МІКІТА
Так, так! Было-б няважна, каб зьвезьлі з хаты апошняга, меджду протчым, бацьку.
ЯНКА
А што вы тут парабляеце, пане рэгістратар: маркі людзям раздаяце?
МІКІТА
Меджду протчым, не раздаю, а прадаю, а гэта вялікія дзьве розьніцы. Але, як уважаю, то вы яшчэ ня ведаеце, што
