Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 3.pdf/127

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

НЕМЕЦ

Не магу паверыць, ваша прэвасхадзіцельства! Заўсёды генэралы кажуць, што яны не генэралы, калі іхна генэральства пачынае ім самім бокам вылазіць. А дзеля гэтага — прашу ў палон!

МІКІТА

Оей! Оей! І зразумеў, і не паверыў. Гвалтам робіць генэралам. Чаму-ж ты скрозь дна не правалілася, мая ты пажарная каманда? Аяей! Аяей!

ГАНУЛЯ

(ходзячы на хаце і ломячы рукі)

Матачкі мае родныя, бацячкі мае хрышчоныя! Што гэта робіцца? Садом і Гамора! (Стукае ў Янкавы дзьверы). Пане настаўнік! Дзядзька беларус! Ратуйце! Немец Мікітку ў палон цягне!

(Уваходзяць ЯНКА, АЛЕНКА, ГАРОШКА).

ЗЬЯВА XІX

ТЫЯ-Ж — ЯНКА — АЛЕНКА — ГАРОШКА

МІКІТА

(стаўшы перад немцам на калені)

Оей! гэр гэрманіш, кіндар фатэрлянд! балабостачка мой ненаглядны! Ня губі маёй маладосьці — не бяры ў палон! Больш ніколі ня буду генэралам.

ЯНКА

(чуўшы гэту гутарку)

У чым справа?

МІКІТА

Оей! Оей! Мусье немец зрабіў мяне, меджду протчым, генэралам і хоча ў палон цягнуць, а я не хачу быць генэралам і не хачу ў палон цягнуцца. Оей! Оей! Пане настаўнік, бацька беларус! выбаўляй з ягіпецкай няволі!