ЯНКА
Але дзядзька густа іх сваёй піпкай падкурваў. Бачыў, як насамі круцілі ды кіхалі.
ГАРОШКА
А як іначай з гэткімі? — куралём іх, куралём! Шкада толькі, што маці гэтага імяніньніка ў гэтакую кампанію ўпуталася.
АЛЕНКА
(З удаваным смуткам)
Не ляжыць у таткі сэрца да іх, ой, не ляжыць!
ЯНКА
Цікава, да каго-ж у цябе, Аленка, сэрца ляжыць?
АЛЕНКА
Вы ўжо аб гэтым павінны ведаць з майго лісту.
ЯНКА
А так: да навукі і навучаньня.
АЛЕНКА
Але-ж! Вучыцца і навучаць, навучаць і вучыцца. Вось да чаго маё сэрца ляжыць.
ЯНКА
Ня была-б то мая найздальнейшая вучаніца.
АЛЕНКА
Ды яшчэ, як вы казалі, — беларускага роду. Ха-ха-ха! Перахваліце, пане настаўнік. Але ведаеце што… як…
ЯНКА
Не, ня ведаю.
АЛЕНКА
Няможна перабіваць, пане настаўнік, калі іншы хто гавора.
ЯНКА
Ого! Мы нават сур‘ёзнымі зрабіліся.
АЛЕНКА
Дык вось што. Як выехалі вы з Дуброўкі, я ў шапку ня спала і паехала ў Вільню!
