ЗАХОДНІ ВУЧОНЫ
Незьмерне пану вдзенчны естэм. Мое баданя навукова на дзень дзісейшы сон закончонэ. Мам гонар пожэгнаць пана!
ЗЬЯВА XІІІ
ТЫЯ-Ж (бяз вучоных)
ЯНКА
У вас сягоньня, пане рэгістратар, праўдзівы арыстократычны баль, не забыліся нават і аб інтэрмэдыі.
МІКІТА
А гэта, меджду протчым, што за такая страва?
ЯНКА
Ня страва, мой пане, а такая маленькая комэдыя ў вялікай трагікомэдыі.
АЛЕНКА
Мне — як мне, а татку — адно цыбук звоніць аб зубы: ці-то са страху, ці-то з вялікай пашаны да вучоных.
МІКІТА
Не разумею. (Ідзе да сваіх гасьцей).
ЯНКА
(да Аленкі і Гарошкі)
Як-жа вам спадабаліся гэтыя, не пры людзёх кажучы, вучоныя?
ГАРОШКА
Ня пры мне пісаны гэтыя вашыя вучоныя — вот і ўсё тут!
ДАМА
(да Мікіты)
Вы, мусье рэгістратар, зрабілі нам сягоньня папраўдзе мілую неспадзеўку гэнымі дзьвюма пэрсонамі, якія толькі што
