|
Ва ўсяку мінуту, ва ўсякай патрэбе,
І ў полі шырокім, і ў вузенькай хатцы
Малюся я гэтаму сонцу на небе
І зоркам, што ночкай мігцяцца.
Малюся свабоднаму ветру—віхуры,
Што лётае птушкай ад краю да краю,
І пасьвіць у высях панурыя буры,
І ў комінах песьні іграе.
Малюся агню я, што сее пажары,
Як стане пара, па нязьмераным сьвеце,
Наводзячы жудасьць вялікаю карай,
Пужаючы старцаў і дзеці.
Малюся жывучай вадзіцы — разводзьдзю,
Ў дзень ясны бліскучай, а страшнай у ночы.
Што, нівы палошчачы, йдзе, не праходзе,
І хаты і чоўны друзгоча.
Малюся я небу, зямлі і прастору,
Магутнаму богу — ўсясьвету малюся,
Ва ўсякай прыгодзе, ва ўсякую пору
За родны загон Беларусі.
1910 г.
|
