Старонка:Янка Купала. Збор твораў (1925–1932). Том 2.pdf/45

ЗОРКІ

Ночкай, як толькі выходзіў я з хаты,
Зоркі на небе страчаў я чатыры;
Кожны раз зводзіў іх вогнік крылаты,
Хоць к ім з малітвай узносіўся шчырай.

Першая — бацькава зорка ясьнела,
Маткі — другая глядзела ў сьвет горка,
Трэцяя мне мігацела нясьмела,
Роднай зямелькі — чацьвертая зорка.

Першая згасла навекі ня ў часе,
Звольна губляе бліск свой другая.
Трэцяя сумнаю мглой спавілася,
Толькі чацьвертая лепей міргае.

---