Гэта старонка не была вычытаная
Дабрыцо красуе,
Траўка зелянее.
Юрка кіне вокам —
Так і абамлее:
Ўся яго работа
Каля маткі-нівы
Пойдзе, як у процьму,
Марна, нешчасьліва.
Дарма ён і к пану,
І к усякім членам —
Б‘е паклон нізенькі
гэтым, і гэным:
Станавы прыехаў
Выкідаць астаткі
З яго роднай ніўкі,
З яго роднай хаткі…
V
Сьпета Юркі песьня,
Ўсё пашло па сьвеце.
Жонка у пясочку,
Людзям служаць дзеці.
Сам ужо да працы
Стар і слабаваты,
З торбамі папхнуўся
Ад хаты да хаты,
Пусткаю зірнула
У яго прысельлі:
Ні плужок, ні збожжа
Вока не вяселіць;
Зноў зрастаюць гоні
Лазіною дзікай,
Зайцаў там ды соваў
Толькі чутны клікі.
Так зьвярцелась прахам
Доля чалавека,
Так усё ідзе ў нас
Ад веку да веку.
