Гэта старонка не была вычытаная
Глушэц на гэты іхны шум,
Што вёў так шчыра з кумам кум,
Падумаў: „Вось, так ласуны над ласунамі:
Знашлі сварыцца —
Пры чужым карытцы!..“
І… паляцеў, залопаўшы крыламі.
А ну, чытач, згадай канец:
Хто мужыкі, а хто такі глушэц?
|}
