Гэта старонка не была вычытаная
Ну, пашоў ты дамоў
Ня званы, ня сланы,
Са сьлязой пад брывой,
Ня сыты, ня п'яны.
Знаць, ня так, небарак,
Думаў разгасьціцца:
За сталом з багачом
Піці, весяліцца.
Што-ж рабіць? трэба жыць…
Слухай долі-маткі,
І паном ня хлюсьці,
Пільнуй сваёй хаткі.
Цемнаце, беднаце
Палац не стаўляўся:
Не такі ў ім народ,
Каб на рэчы знаўся.
Вер, ня вер, як ня мер,
Мой гаротны браце, —
Дзе радзіўся, дзе ўзрос —
Трэба і ўміраці.
7
Сажань шырынёю
Надзельны шнурок…
Пустыня, бяз гною,
Каменьне, пясок…
Пад сьнегам адпрэла
Жытцо за зіму;
Прыхваціла, зьела
Сьпека ярыну.
Бульба — як арэхі,
Як цьвек — бурачок…
— Вось скарбы, пацехі
Твае, мужычок!
Багаты будзь з нівы,
Ўвесь чынш заплаці;
Будзь весел, шчасьлівы,
Ня пі, не крадзі!
